Is de USD echt te groot om te vallen?

Tussen de politiek (gedreven door onszelf in plaats van door ambtenaren), markten (gedreven door schulden in plaats van door winsten) en valuta’s (verdund door overcreatie in plaats van te worden begeleid door een echte troef), is het eerlijk om te zeggen dat we in een niet interessante maar surrealistische wereld leven.

Maar te midden van het surrealistische is de dollar zoals velen geloven, onze rots, onze onsterfelijke, zij het vaak onbeminde constante.
Is de United States Dollar echt te groot om te vallen?

Wat men ook van de dollar denkt, we kunnen de kracht, het exorbitante privilege en de volkomen ongeëvenaarde marktmacht ervan niet ontkennen (van de huidige SWIFT- en Eurodollar-systemen tot de derivaten- en petrodollarmarkten).
En zelfs hoe gebroken, gedevalueerd, opgeblazen (en inflatie-exporterend) de USD is, zijn plaats als wereldreservevaluta (met meer dan 80% van de mondiale valutatransacties) is stevig.

Belangrijker nog is dat de USD een munteenheid (basisgeld) is die alleen de Fed tot stand kan brengen en die de rest van de dollardorstige wereld met dollarschulden (d.w.z. de Eurodollar-markten) alleen kan uitlenen (zoals een tweede derivaten krediet valuta) in een eeuwigdurende dollar-roulette van ‘schulden en bijdrukken’ of ‘schulden en lenen’.

Dit maakt de USD in feite tot de basisgeldeenheid (en de denominatie) van de wereld voor de overgrote meerderheid van de afgeleide mondiale schuldinstrumenten. Dit betekent dat al het andere (inclusief de Eurodollar leningen) in wezen alleen maar kredietgerelateerd is.
En omdat krediet de schuldenwereld van $330 biljoen laat draaien, laat de USD bij uitbreiding de wereld draaien.
Kortom, je zou kunnen zeggen dat de USD ’too big to fail’ is, toch?

De onsterfelijke dollar?

Gegeven de ingebakken mondiale vraag en kredietrol voor deze anderszins verwaterde superdollar, zal het nationale en mondiale systeem waarover het sinds 1944 regeert dus waarschijnlijk en alleen maar eindigen (afgezien van een wonderbaarlijk vreedzaam Plaza Accord 2.0) in één of andere vorm van wat Brent Johnson terecht omschrijft als ‘diepgaand geweld – economisch en/of militair’.

Maar volgens de ‘bulls van de dollar’ zou zelfs een instortend systeem, en dus een kelderende Amerikaanse obligatiemarkt, de rente op de Amerikaanse dollar omhoog sturen, en daarmee de Amerikaanse dollar (ironisch genoeg) zelfs nog hoger.
Kortom, hoe sommigen het ook verdraaien: de dollar is koning, en iedere centrale bankier in DC weet dit, toch?

Dergelijke dollarrealisten hebben tenslotte de harde waarheid ontdekt door de lens van de realpolitik’s mondiale financiën: de dollar. Of je er nu van houdt of er een hekel aan hebt, dit is het basisgeld van het mondiale financiële systeem en zal als zodanig ‘de laatste zijn die zal vallen’.

Goud steun?

Wat elke terugkeer naar een door goud gedekte dollar betreft, zouden diezelfde realisten ons herinneren aan de beruchte ‘Cross of Gold’-zaak uit 1896, uiteengezet door William Jennings Bryan, die waarschuwde dat met een dollar die aan goud was verbonden, de kredietverlening uiteindelijk aan dergelijke beperkingen zou worden verscherpt tot niveaus waarop de gemiddelde burger en kleine bedrijven hun krediet op straat zouden laten leegbloeden.

Bovendien is het een even realistisch standpunt dat geen enkel land lang gebonden wil zijn aan een gouden chaperonne (of ‘gouden standaard’), omdat dit alleen hun soevereine vermogen zou belemmeren om met één muisklik hun eigen valuta door te zetten tot zolang dat nodig is (dat wil zeggen: telkens als ze tegen een zelfgecreëerde schuldenmuur aanlopen).

Geld, en dus ook de USD, zo concluderen ze treurig, zal daarom zijn wat het sterkste land (pestkop) in het blok zegt dat het is. En of je het nu leuk vindt of niet, de VS en de USD hebben nog steeds de meeste macht in de mondiale buurlanden, toch?

Ervan uitgaande dat niets (of de geschiedenis) ooit verandert

Maar elk van de voorgaande (en redelijke) conclusies gaat alleen op als je ervan uitgaat dat de VS de sterkste pestkop (en geldschieter) in de buurt is en blijft.
Het bewijs van de geschiedenis, die eerder dynamisch dan statisch is, zou echter anders kunnen suggereren.
Voor nu is de dollar voor velen echter het belangrijkst.
China, Rusland of India kunnen bijvoorbeeld belangrijk zijn, maar weinigen van ons kunnen of willen voorspellen dat de yuan, de roebel of de roepie de dollar zal vervangen.
Dat doe ik zeker niet.

Dus nogmaals, de USD zal de koning van de liquiditeit blijven.
En zelfs voor degenen die de de-dollarisering serieus nemen: zullen de BRICS+-landen werkelijk in staat zijn in te stemmen met een door goud gesteunde BRICS+-valuta die inwisselbaar is in bijvoorbeeld Moskou of Shanghai?
Ik heb mijn twijfels – om de eenvoudige reden dat hoezeer de BRICS+-landen collectief de nu bewapende USD wantrouwen, ze elkaar niet genoeg vertrouwen om afstand te doen van hun optie om naar eigen inzicht hun eigen valuta bij te drukken.
Maar dat betekent niet het einde van de discussie over de nieuwe en toenemende rol van goud in een veranderende dollar/wereld.

Rondgaan in plaats van de dollar te vervangen

Voor mij is het debatteren over een door goud gesteunde nieuwe munt of het ‘einde van de dollar’-dramathese een schot in de roos. De feiten en de evoluerende geschiedenis van vandaag en morgen suggereren dat het echte verhaal niet gaat over het vervangen van de dollar, maar simpelweg om het omzeilen ervan in een nieuwe prijsrichting die geplaveid is met zowel zwart als echt goud.

Kijk met dat doel naar wat de rest van de wereld en haar centrale banken doen, en niet naar wat zij (of ons financiële leiderschap) zeggen:

• Sinds de GFC van 2008 heeft Poetin goud opgepot;
• Sinds 2014 zijn de mondiale centrale banken nettoverkopers van UST’s en nettokopers van fysiek goud;
• In 2023 vond 20% van de mondiale olieverkoop buiten de USD plaats;
• Ondanks dat ze gekoppeld zijn aan de USD, is de favoriete import van Saoedi-Arabië, de VAE en andere GCC-landen dit jaar uit Zwitserland fysiek goud;
• Meer dan 44 landen voeren momenteel handelsovereenkomsten buiten de USD uit;
• Zowel Japan als China, historisch gezien de meest betrouwbare kopers van de schuldbekentenissen van Uncle Sam, dumpen er nu miljarden en miljarden aan;
• Rusland is ‘s werelds grootste grondstoffenexporteur, en China is ‘s werelds grootste grondstoffenimporteur – en ze houden veel meer van elkaar dan Biden of de volgende inwoner van het Witte Huis; belangrijker nog is dat het voor China een kwestie van nationaal overleven is om olie buiten de USD te kopen;
• Rusland verkoopt nu olie aan China in yuan, die de Russen vervolgens gebruiken om Chinese goederen te kopen (ooit in Amerika gemaakt); daarna wordt elke delta in de handel netto verrekend in goud (niet in dollars) op de Shanghai Exchange. Dit, mensen, is schaalbaar in de BRICS-landen (denk aan India…);
• Tussen de swaplijnen, het CIPS-alternatief voor het SWIFT-systeem en de toenemende onderhandelingen tussen olielanden uit de Golfstaten en andere grote BRICS+-giganten is de huidige stap om af te stappen van in dollars luidende oliehandel eerder reëel dan denkbeeldig;
• Gegeven de groeiende daling van de fysieke goud- en zilverniveaus op de beurzen van New York en Londen, kunnen ze de prijs van goud niet langer bepalen zoals in de dagen van weleer, noch kunnen ze een andere goudprijs op 200 bewegende dagen rechtvaardigen dan een prijs die redelijker geprijsd is in China. aandelenbeurs;
• De BRICS+-landen zijn niet langer pionnen van de USD, maar stijgende torens. Hun aandeel in het mondiale bbp overtreft dat van de G-7;
• In 2023 verklaarde de Bank of International Settlements fysiek goud tot een tier-one asset naast de 10Y UST;
• Landen geven openlijk (en natuurlijk) de voorkeur aan goud als reservemiddel boven de andere ‘tier-one’-optie – een op dollars gebaseerde schuldbekentenis met een ‘risicovrij rendement’, die volgens elke eerlijke (huidige en toekomstige) inflatiemaatstaf biedt een negatief reëel rendement, met andere woorden: ‘rendementvrij risico’;
• Hoe gecharmeerd de groene massa ook is van ESG, we zijn tientallen jaren (en ook nog eens biljoenen en biljoenen) verwijderd van koolstofneutraal, en of we het nu leuk vinden of niet, energie is belangrijk en fossiele brandstoffen voeden de wereld letterlijk;
• China en India hebben elk ruim 1,4 miljard inwoners. Als de vraag naar olie in een van deze BRICS-landen ook maar een klein beetje toeneemt, zullen de olieprijzen in roepies en yuan (en elke andere fiatvaluta) exploderen – en twee van de grootste spelers in de oliewereld willen geen dollars gebruiken om daarvoor te betalen . In plaats daarvan geven ze er de voorkeur aan om hun olie en gas netto in goud te verrekenen, waarmee meer energie kan worden gekocht dan met dollars kan;
• Gegeven het feit dat de jaarlijkse productiecapaciteit voor olie 12 tot 15 keer zo groot is als die van mondiaal goud, en nu goud steeds meer de favoriete oliebetaling wordt, kan de prijs van goud ten opzichte van olie alleen maar stijgen;
  Dit verklaart waarom goud openlijk (niet theoretisch) een meer vertrouwd reservemiddel aan het worden is dan de UST:

Kortom, energie is belangrijk, en in plaats van dat de USD de basislaag van het geld is (zie hierboven), zou energie dat heel goed kunnen zijn.
En DAT, mensen, is hoe een systeem “gewelddadig en/of militair” verandert, aangezien de meeste Amerikaanse directe en proxy-oorlogen iets te maken hebben met … olie.

En die olie wordt trouwens steeds meer in goud voldaan – dag na dag en minuut na minuut, om de eenvoudige reden dat de geschiedenis als een hockeypuck is: je speelt waar het naartoe gaat (goud), niet waar het zit (de USD).

De andere pestkoppen komen samen

Terugkerend naar de eerdere aannames van de Immortal Dollar-stelling hierboven: als geld is wat de sterkste pestkop/macht ook zegt, wat gebeurt er dan met het eerdere begrip ‘geld’ wanneer een verzameling opkomende en hulpbronnenrijke pestkoppen/machten (BRICS+) sterker worden, en hun favoriete focus ligt op olie en niet op de dollar?

Wat gebeurt er nadat een neutrale reserve wordt ingezet tegen een grote kernenergie- en energie-exporteur (Rusland) die al in financiële problemen verkeert met de grootste energie-importeur ter wereld (China)?

Het antwoord is simpel: die ooit ‘onsterfelijke’ reservevaluta wordt minder vertrouwd en daarom is er minder vraag naar.
Is het bijvoorbeeld toeval dat nadat DC de USD had bewapend, de BRICS+-lijst van landen toenam met de belangrijkste olie-exporteurs?
Is het toeval dat de kroonprins van Saoedi-Arabië, hoe je ook over hem denkt, Biden een vuiststoot gaf en Xi een warme handdruk gaf?
En laten we eerlijk zijn: gelooft iemand werkelijk dat olie niet relevant is? Dat Amerikaanse oorlogen (direct of indirect) met Irak, Libië en Syrië gingen over het beschermen van vrijheid en democratie?
Of hadden deze conflicten misschien iets meer te maken met energie in het algemeen en olie in het bijzonder?

Wat de Amerikaanse elite niet wil dat je weet, is dat olie belangrijker is dan dollars, en dat steeds meer landen tegenwoordig liever voor die olie in goud betalen.
En denken we dat de Saoedi’s niet hebben gemerkt dat de verkoop van door goud gesteunde olie aanzienlijk en historisch gezien stabieler is dan door de dollar gesteunde olie?

Is het daarom toeval dat, sinds DC de USD heeft bewapend, de mondiale centrale banken goud op historische niveaus hebben gestapeld?
Is het toeval dat steeds meer landen grondstoffen en andere handelsovereenkomsten in goud in plaats van in dollars afwikkelen?
Is het toeval dat landen en hun centrale banken liever in goud sparen (een eindige activa van oneindige duur) dan in Amerikaanse schuldbekentenissen (een oneindige activa van eindige duur), waarvan de rendementen de inflatie niet kunnen verslaan en waarvan de koopkracht, zelfs in de dollar, sinds 1971 met meer dan 98% gedaald, gemeten ten opzichte van een milligram goud?
Is het toeval dat DC binnen twee jaar na de ontkoppeling van de USD van goud in 1971 wanhopig zijn rentetarieven verhoogde en zijn dollar versterkte, zodat Saudi-Arabië et al. Zouden zij ermee instemmen de wereld te dwingen olie in sterke dollars te kopen, waardoor een gedwongen vraag zou ontstaan ​​naar een anderszins overaanbod/gedrukte USD?

Maar is het ook gewoon toeval dat meer dan vijftig jaar (en een 98% zwakkere dollar later) Golfstaten zoals Saoedi-Arabië zich nu langzaam afkeren van die oliedollar, na een generatie lang te hebben gezien hoe deze met meer dan 100 biljoen dollar is gedevalueerd in de Amerikaanse publieke en private sector? en de schulden van huishoudens – wat er allemaal toe heeft geleid dat een steeds minder geliefde UST steeds minder in staat is verdere renteverhogingen en daarmee de sterke dollar te weerstaan?

Het is goed om de koning te zijn

Maar zoals hierboven aangegeven willen de slimme bankiers bij de Fed en de grote banken nog steeds dat we geloven dat de dollar koning is, en dat ondanks al zijn gebreken, de grote stroopzuigende vraag van een op de dollar gerichte wereld precies is wat de dollar ook zo maakt: groot om te mislukken.
Maar wat als de wereld energiegericht is in plaats van dollarcentrisch? En wat als de opkomst van de BRICS meer is dan een hersenschim, maar een nieuwe puck-richting?
Denk daar eens over na. Niemand in DC of Wall Street wil dat je dat doet.

Hoogmoed komt vóór de val

De zekerheid dat de dollar van morgen de dollar van gisteren zal blijven, is in feite een gevaarlijk teken van hoogmoed (en historische onwetendheid) vóór de val.
Als we de daling van de koopkracht van de USD sinds 1971 kunnen zien, kunnen anderen dat dan ook niet zien?
En als we kunnen zien dat de UST-rendementen verliezen (technisch gezien in gebreke blijven) ten opzichte van de huidige en toekomstige inflatie, kunnen anderen dat dan niet?
En als we kunnen zien dat de nepliquiditeit (QE of iets anders) die nodig is om de stijgende rentelasten van Uncle Sam te betalen, zeer inflatoir zal blijven (en de dollar zal verlagen), is het dan niet redelijk om aan te nemen dat de rest van de wereld dit kan zien?

Eromheen gaan in plaats van er tegenin

In feite, en gebaseerd op wat er wordt gedaan in plaats van gezegd, lijkt de rest van de wereld precies te zien wat wij zien.
De BRICS-landen proberen de dollar niet te vernietigen of te vervangen. In plaats daarvan, en net als de Duitsers die tegenover de Maginotlinie staan, gaan ze er al openlijk omheen.
Hoe?
Door lokale valuta te gebruiken voor lokale goederen, die vervolgens netto worden verrekend in een tijdloos bezit: goud.

En als we kunnen zien dat houders van goud aanzienlijk meer energie (dat wil zeggen olie of gas) kunnen kopen met gouden ounces en kilo’s dan met Amerikaanse dollars en UST’s, is het niet op zijn minst redelijk om aan te nemen dat goud een rol speelt als handelsmiddel. zal er een grotere vraag zijn naarmate de USD te lijden heeft onder een afnemende vraag?

En als de vraag naar de USD als netto handelsmiddel blijft dalen in plaats van stijgen, is het dan niet net zo plausibel (als vraag- en aanbodkrachten nog steeds van kracht zijn) om te suggereren dat de dollar van morgen eerder zwakker dan sterker zal zijn?

Twee kronen: het tijdloze versus het tijdelijke

En zelfs als we zouden toegeven aan het redelijke postulaat van de milkshake-theorie dat de dollar, ondanks al zijn tekortkomingen, “de laatste zal zijn die zal vallen”, blijft het simpele feit bestaan ​​dat, ongeacht of hij valt of faalt als “laatste”, hij al een nieuwe prijs krijgt, ook al wordt deze misschien nooit volledig vervangen?

Ten slotte, en misschien wel het allerbelangrijkste (en voor de hand liggend), zelfs als de USD ‘koning’ blijft ten opzichte van alle andere fiatvaluta’s (en dit is van belang als je in landen woont – zoals Turkije of Argentinië – waar je munt veel zwakker is), kunnen we nog steeds objectief zien dat goud zijn waarde nog beter behoudt dan die ‘koning’ van de USD.

Kortom, er is een veel betere ‘koning’ dan de USD – die was er altijd.
De centrale bankiers willen gewoon niet dat je het ziet.
En deze dierbare koning heeft een kroon van goud in plaats van papier.

Welke koning kies jij?